همیشه بهار!
I'm Back...همیشه بهار!
I'm Back...مرا هم با خود ببر...
حال که قصد رفتن داریگنجشک ها را هم با خود ببر
حیاط و حوض و هوا را هم با خود ببر.
حال که قصد رفتن داری
روشنایی ها را هم با خود ببر
رنگها، سایه ها، عطرها را هم با خود ببر
حال که قصد رفتن داری
آوازها را هم با خود ببر
پیمان ها ، خاطره ها، رویاها را هم با خود ببر.
ببین راستی !
مرا هم با خود ببر...
پناهم می دهی امشب؟
سلام ای چشم بارانی ! پناهم می دهی امشب ؟سوالم را که می دانی ! پناهم می دهی امشب ؟
منم آن آشنای سالیان گریه و لبخند
و امشب رو به ویرانی ، پناهم می دهی امشب ؟
میان آب و گل رقصان ، میان خار و گل خندان
در آن آغوش نورانی ، پناهم می دهی امشب ؟
دل و دین در کف یغما و من تنها و من تنها...
در این هنگام رو حانی ، پناهم می دهی امشب ؟
به ظلمت رهسپار نور و از میراث هستی دور
در آن اسرار پنهانی ، پناهم می دهی امشب ؟
رها از همت بودن ، رها از بال و پر سودن
رها از حد انسانی ، پناهم می دهی امشب ؟
نگاهت آشنا با دل ، کلامت گرمی محفل
تو از چشمم چه می خوانی ؟ پناهم می دهی امشب ؟
و من با اشک می شویم تمام شعرهایم را
پس از مصراع پایانی ، پناهم می دهی امشب ؟؟؟...
میای؟
به خواب من بیا امشب ولی آهسته آهستهکبوتر بچه ی قلبم سیه چشمان خود بسته
بیا وغرق نورم کن
بیا از حسرت ودلواپسی هر لحظه دورم کن
به خواب من بیا امشب!
هرگز نمی بخشم تو را
بعد از تو رفت از یادها طومار شیدایی ما
این سهم قلب من نبود هرگز نمی بخشم تو را
چون حادثه چون معجزه ،یکباره از راه آمدی
با یک سلام ساده بود آغاز شد این ماجرا
من کودکی بی درد و غم از بهر تبریک آمده
آن روز میلاد تو بود آغاز فصل گرم ما
در یک تماس ساده بود در یک کلام ساده تر
من دوستت دارم ولی هرگز نمیدانم چرا؟
غرق نیازم یا که نه؟ چیزی ز من گم گشته است
قلبم زدستم رفت یا گم کرده ام خود را کجا؟
من با تو می آموختم رسم و رسوم عشق را
با نامت آغازی دگر احساس رفتن تا خدا
حس کرده ام من بارها دست تو را بر شانه ام
با تو شروعی دیگرم بی تو پر از تکرارها
وقتی تو صحبت می کنی من در خودم گم می شوم
پر میکشم از دل به ماه ، اما نمی بینم تو را
من بودم و عشق تو و دنیایی از شعر و سرود
اما تو رفتی ناگهان ، مانند اشکم بی صدا
من ماته مات از حادثه در خود شکستم بارها
هر لحظه مُردم در خودم انگار کم می شد هوا
گفتی زیادم رفته ای گفتی فراموشت کنم
گفتی غلط بود عشق ما از اول و از ابتدا
آسان تو می رفتی و من آسان فرو می ریختم
آنقدر اشکم می چکید تا باورم گردد خطا
من جا نهادم خویش را در عشقی از جنس خیال
زیرا که دنیای دلم بخشیده ام در یک نگاه
من بذر عشق افشاندم و محصول هق هق می برم
این سهم قلب من نبود هرگز نمی بخشم تو را
تو ای نامهربون با من، کمی هم مهربونی کن...
سالها بود که در مزار تنهاییم خفته بودم
ناگاه با مشتی آب سرد بر مزارم بر آشفتم
بوی چند شاخه گل مریم مشامم را نوازش داد
بعد از سالیانی احساس کردم نمرده ام
او که بود؟
آیا او همانی بود
که با دستانش مرا به قعر خاک تبعید کرده بود؟
خاطرات در برابرم صف کشیدند
موهای خاک خورده ام را
میان دستهای استخوانیم فشردم
حفره خالی چشمانم لبریز از اشک شد
احساس مرگ و زندگی بر قلبم چنگ می زد
میان دلهره و تردید مرد سیاه پوش رفت
ولی هنوز خاطراتی که در ذهنم بر آنها
مهر باطل زده بودم در برابرم نقش می بستند
آه چه غم انگیز بود خاطره روز مرگم.
دیگر تمام شد
آن ریسمانی که قلبم را به تو بسته بود پاره شد
کجا رفتند ان نگاه های مهتابی
فروغ عزیز شاید راست میگفتی که نجات دهنده در گور خفته ست
ولی نجات دهنده ی من برای نجات من مرا در گور فراموشی مدفون کرد
آره
گنه کردم گناهی پر ز لذتدرآغوشی که گرم و آتشین بود
گنه کردم میان بازوانی
که داغ و کینه جوی و آهنین بود
در آن خلوتگه تاریک و خاموش
گنه کردم چشم پر ز رازش
دلم در سینه بی تابانه لرزید
ز خواهش های چشم پر نیازش
در آن خلوتگه تاریک و خاموش
پریشان در کنار او نشستم
لبش بر روی لبهایم هوس ریخت
ز اندوه دل دیوانه رستم
فروخواندم به گوشش قصه عشق
ترا می خواهم ای جانانه من
ترا می خواهم ای آغوش جانبخش
ترا ای عاشق دیوانه من
هوس در دیدگانش شعله افروخت
شراب سرخ در پیمانه رقصید
تن من در میان بستر نرم
بروی سینه اش مستانه لرزید
گنه کردم گناهی پر ز لذت
کنار پیکری لرزان و مدهوش
خداوندا چه می دانم چه کردم
در آن خلوتگه تاریک و خاموش
اگه بگم...
اگه بگم که قول می دم تا همیشه باهات باشماگه بگم که حاضرم فدای اون چشات بشم
اگه بگم توآسمون عشق من فقط تویی
اگه بگم بهونه ی هر نفسم تنها تویی
اگه بگم قلبمو من نذر نگاهت می کنم
اگه بگم زندگیمو بذر بهارت می کنم
اگه بگم ماه منی هر نفس راه منی
اگه بگم بال منی لحظه ی پرواز منی
میشی برام خاطره ی قشنگ لحظه ی وصال
میشی برام باغبون میوه های تشنه وکال
میشی برام ماه شبای بی سحر
میشی برام ستاره ی راه سفر
ولی بدون هرجا باشی یا نباشی مال منی
بدون اگه برای من هم نباشی عشق منی
برای سعادت شبا شعرامو من داد می زنم
برای خوشبختی تو خدا رو فریاد می زنم
